Θεραπεία βρυγμού
Τι είναι ο βρυγμός;
Ο βρυγμός είναι το σφίξιμο-τρίξιμο των δοντιών. Ανήκει στις «παραλειτουργικές έξεις», στις συνήθειες, δηλαδή, που ξεφεύγουν από τα όρια της φυσιολογικής λειτουργίας, όπως το δάγκωμα των νυχιών, το δάγκωμα αντικειμένων (π.χ. μολυβιών), ο θηλασμός των δακτύλων κ.α.. Στην εποχή μας μάλιστα ο βρυγμός παρουσιάζεται σε συχνότητα 90%!
Η αιτία εμφάνισης του βρυγμού είναι ακόμα αδιευκρίνιστη. Πιστεύεται ότι κατά κύριο λόγο οφείλεται σε ψυχολογικούς παράγοντες, καθώς φαίνεται ότι η στοματική κοιλότητα είναι το πιο πρόσφορο έδαφος για να ξεσπάσει το στρες. Έχει ενοχοποιηθεί και η κληρονομικότητα ενώ μεταξύ των αιτιών έχει αναφερθεί και η λήψη φαρμάκων.
Έρευνες έχουν δείξει ότι ο ήχος που παράγεται από τρίξιμο των δοντιών εντοπίζεται μόνο από ένα μικρό ποσοστό ασθενών της τάξεως του 20%, οπότε στην πραγματικότητα ο ασθενής συνήθως δεν έχει γνώση του προβλήματός του.
Πως θα καταλάβω ότι σφίγγω τα δόντια μου;
Η διάγνωση του βρυγμού, εκτός από τον ίδιο τον ασθενή ή τα άτομα που κοιμούνται μαζί του, μπορεί να γίνει εύκολα και από τον γιατρό. Ενδοστοματικά συνήθως θα παρατηρηθούν οι λεγόμενες “φασέτες”. Αυτές δεν είναι τίποτα περισσότερο από το εντύπωμα που προκαλείται από το φάγωμα και σφίξιμο των δοντιών.
Επιπλέον μια προσεκτική κλινική εξέταση ολόκληρης της στοματοπροσωπικής χώρας, συμπεριλαμβανομένων και των μυών του στόματος και του αυχένα, θα επιβεβαιώσει την διάγνωση.
Ο ασθενής μπορεί να παραπονιέται για ευαισθησία στα δόντια, για πόνο στα μάγουλα και στον αυχένα μόλις ξυπνάει, ο οποίος πόνος διαχέεται, είναι αντανακλαστικός και δεν εντοπίζεται, ούτε συνδέεται με ένα συγκεκριμένο δόντι. Μπορεί να υπάρχει πόνος ή ενόχληση στην περιοχή του αυτιού, όπου εντοπίζεται η άρθρωση που ενώνει τις δυο γνάθους και καταπονείται ενώ ενδέχεται να υπάρχει και δυσκολία στο άνοιγμα ή κλείσιμο του στόματος.
Θεραπεία
Η θεραπευτική προσέγγιση του βρυγμού γίνεται κυρίως με ενδοστοματικούς νάρθηκες. Κατασκευάζονται από τον οδοντοτεχνίτη μετά από λήψη αποτυπώματος των δοντιών άνω και κάτω γνάθου. Το υλικό κατασκευής τους είναι η ακρυλική ρητίνη, η οποία είναι διαφανής και τοποθετείται στην πλειονότητα των περιπτώσεων στην άνω γνάθο.
Ο ασθενής συνήθως φορά τον νάρθηκα κατά τη διάρκεια του ύπνου. Η αποτελεσματικότητά του αγγίζει θεραπευτικά το 70%. Βέβαια σε σοβαρότερες καταστάσεις, η χρήση του μπορεί να επεκταθεί και στη διάρκεια της ημέρας.
Η λειτουργία του στηρίζεται στο γεγονός ότι δεν αφήνει τα δόντια να έρθουν σε επαφή, με συνέπεια να αποπροσανατολίζονται οι μύες και να μην σφίγγουν. Ακόμα όμως και να σφίξει ο ασθενής, το υλικό κατασκευής του νάρθηκα είναι πιο μαλακό από τα δόντια και έτσι φθείρεται ο νάρθηκας αντί για τα δόντια. Απορροφά τις πιέσεις και δεν μεταβιβάζονται αυτές στην άρθρωση που συνδέει τις δυο γνάθους και βρίσκεται στην περιοχή του αυτιού.
Αν ο βρυγμός δεν αντιμετωπιστεί μπορεί να προκαλέσει σημαντικές βλάβες στα δόντια ,στους ιστούς αλλά και στην κροταφογναθική διάρθρωση.