Φόβος και οδοντίατρος
Είναι γεγονός ότι η επίσκεψη στον οδοντίατρο δεν είναι πάντα ό,τι πιο ευχάριστο!
Το θέμα είναι γιατί συμβαίνει αυτό και πως μπορεί κάτι τέτοιο να ανατραπεί. Συνήθως η όποια κακή εμπειρία συνδέεται με την παιδική ηλικία. Επισκέψεις στον οδοντίατρο ως παιδιά που δεν είχαν στεφθεί με την ανάλογη επιτυχία μπορεί να οδηγήσουν σε αρνητική στάση του ασθενούς ως ενήλικα πλέον. Επιπλέον, η πλήρης συναίσθηση του ασθενούς για το τί γίνεται μέσα στο στόμα του καθώς και ο ήχος του “τροχού”, όπως συχνά αναφέρουν οι ασθενείς λειτουργούν αποτρεπτικά στην χαλάρωση που θα μπορούσε να επιτευχθεί. Και θα μπορούσε να επιτευχθεί ουσιαστική χαλάρωση μιας και η σύγχρονη οδοντιατρική δεν κάνει συμβιβασμούς στο θέμα του πόνου. Πλέον ένας “σωστός”, σε νοοτροπία, οδοντίατρος ο οποίος σέβεται τον ασθενή του και τον εαυτό του θα έχει εξαλείψει τον πόνο σε όλα τα στάδια της οποιασδήποτε εργασίας. Δεν είναι λίγες πια oι φορές που στο ιατρείο δυσκολεύομαι να δουλέψω μιας και ο ασθενής κλείνει το στόμα του επειδή…κοιμάται!
Η συχνότερη παράκληση ασθενούς σε γιατρό είναι “κάνε ότι θέλεις αρκεί να μην πονέσω”. Η συχνότερη ερώτηση είναι “θα πονέσω;”
Η απάντηση σε όλα τα παραπάνω είναι ευθύνη του οδοντιάτρου να έχει δοθεί πριν καν ακουμπήσει τον ασθενή! Για να γίνει αυτό χρειάζεται χρόνος. Χρειάζεται ο γιατρός να αφιερώσει χρόνο και να δείξει πραγματικό ενδιαφέρον εξηγώντας στον ασθενή τα πάντα. Να εξηγήσει όλη την διαδικασία, το πριν και το μετά, να ρωτάει συχνά αν κάτι τον ενοχλεί ή τον πονάει, να του αναλύσει την πιθανή ενόχληση που μπορεί να προκύψει μετά από μια εργασία αλλά και την αντιμετώπισή της. Να φερθεί δηλαδή στον ασθενή του όπως ακριβώς θα ήθελε να συμπεριφερθούν στον ίδιο – με σεβασμό.